Οι τελευταίες μέρες (και οι μέρες που έρχονται) ήταν (και είναι και θα είναι) μεταβατικές, τρελές, συγκινητικές, φορτισμένες, γεμάτες....
Συμβαίνουν τόσα πολλά γύρω μου και ο χρόνος για να τα χωνέψω είναι λίγος αλλά προχωράμε γερά!!
Λοιπόν, τη προηγούμενη βδομάδα είχαμε Graduation & Reflection Day. Το πρώτο term μου εδώ στην Αγγλία τελείωσε και ''αποσυρθήκαμε'' για μια μέρα για να κάνουμε reflect (συγγνώμη, δεν υπάρχει ελληνική λέξη που να με ικανοποιεί, οπότε χρησιμοποιώ την αγγλική). Ήταν πολύ σημαντικό μιας και είχαμε ώρα με τον Κύριο ο καθένας μόνος του, ώρα όλοι μαζί για feedback και εμπειρίες και ώρα για προσευχή για το επόμενο βήμα, για το μέλλον, κοντινό και μακρινό, για κάθε έναν ξεχωριστά.
Την ίδια μέρα, το βράδυ, ήταν η αποφοίτηση για αυτούς που φεύγουν.
Είχα την τιμή και την ευκαιρία να είμαι MC της βραδιάς (a.k.a Master of Ceremony, host, ''παρουσιαστής'', πως το λένε!) μαζί με μια κοπέλα απο την ομάδα μου. Ήταν τόσο ωραία και αστεία! Γελάσαμε πολύ, Ευχαριστήσαμε πολύ, κλάψαμε πολύ και γιορτάσαμε πολύ! Φόρεσα και τη γραβάτα μου :Ρ
Ωστόσο, το πιο σημαντικό γεγονός αυτών των ημερών είναι οτι χωριζόμαστε, άνθρωποι φεύγουν και άνθρωποι έρχονται! Μεταβατικές μέρες, φορτισμένες μέρες.
Όταν μαζευτήκαμε με την ομάδα στην αρχή του ταξιδιού αυτού, η προσευχή μου ήταν να δεθούμε τόσο πολύ που όταν χρειαστεί να αποχωριστούμε, να πονέσει... Να είναι δύσκολο. Και είναι. Πολύ δύσκολο και συγκινητικό.
Όταν περνάς 4 μήνες με ανθρώπους κάθε μέρα όλη μέρα μέσα απο τρικυμίες μαζί και μέσα απο επιτυχίες μαζί, δένεσαι. Κάνεις θυσίες για να περάσεις χρόνο μαζί τους και να τους γνωρίσεις καλύτερα, και δένεσαι περισσότερο. Κάνουν και αυτοί θυσίες για τον ίδιο λόγο και δένεσαι ακόμα περισσότερο..
Και μετά φεύγουν.. Και φεύγεις. Και πονάει πολύ.
Εκεί είμαι τώρα......
Αυτή τη στιγμή έχουμε χωριστεί σε μεταβατικές ομάδες με αυτούς που μένουμε περισσότερο. Μόνο για 10 μέρες. Και μέσα σε αυτές τις δέκα μέρες, εκτός απο τις διακονίες που έχουμε, θα χρειαστεί να μετακομίσουμε σε άλλο σπίτι. Και μετά έχουμε seminar week, και μετά πάω Λονδίνο!! Ναι! Πάω Λονδίνο! (Δεύτερη μετακόμιση για μένα) Κάτι για το οποίο είμαι αρκετά ενθουσιασμένος και πραγματικά περιμένω πως και πως...
Η Ελλάδα μου λείπει! Μου λείπουν οι άνθρωποι, μου λείπει η οικογένειά μου, μου λείπει η Εκκλησία, και μου λείπει και το φαγητό...
Αν κανείς σας βρεθεί στο Λονδίνο παρακαλώ για παραγγελία μερικών σουβλακίων!
Σας αγαπώ όλους!
Παύλος
Συμβαίνουν τόσα πολλά γύρω μου και ο χρόνος για να τα χωνέψω είναι λίγος αλλά προχωράμε γερά!!
Λοιπόν, τη προηγούμενη βδομάδα είχαμε Graduation & Reflection Day. Το πρώτο term μου εδώ στην Αγγλία τελείωσε και ''αποσυρθήκαμε'' για μια μέρα για να κάνουμε reflect (συγγνώμη, δεν υπάρχει ελληνική λέξη που να με ικανοποιεί, οπότε χρησιμοποιώ την αγγλική). Ήταν πολύ σημαντικό μιας και είχαμε ώρα με τον Κύριο ο καθένας μόνος του, ώρα όλοι μαζί για feedback και εμπειρίες και ώρα για προσευχή για το επόμενο βήμα, για το μέλλον, κοντινό και μακρινό, για κάθε έναν ξεχωριστά.
Την ίδια μέρα, το βράδυ, ήταν η αποφοίτηση για αυτούς που φεύγουν.
Είχα την τιμή και την ευκαιρία να είμαι MC της βραδιάς (a.k.a Master of Ceremony, host, ''παρουσιαστής'', πως το λένε!) μαζί με μια κοπέλα απο την ομάδα μου. Ήταν τόσο ωραία και αστεία! Γελάσαμε πολύ, Ευχαριστήσαμε πολύ, κλάψαμε πολύ και γιορτάσαμε πολύ! Φόρεσα και τη γραβάτα μου :Ρ
Ωστόσο, το πιο σημαντικό γεγονός αυτών των ημερών είναι οτι χωριζόμαστε, άνθρωποι φεύγουν και άνθρωποι έρχονται! Μεταβατικές μέρες, φορτισμένες μέρες.
Όταν μαζευτήκαμε με την ομάδα στην αρχή του ταξιδιού αυτού, η προσευχή μου ήταν να δεθούμε τόσο πολύ που όταν χρειαστεί να αποχωριστούμε, να πονέσει... Να είναι δύσκολο. Και είναι. Πολύ δύσκολο και συγκινητικό.
Όταν περνάς 4 μήνες με ανθρώπους κάθε μέρα όλη μέρα μέσα απο τρικυμίες μαζί και μέσα απο επιτυχίες μαζί, δένεσαι. Κάνεις θυσίες για να περάσεις χρόνο μαζί τους και να τους γνωρίσεις καλύτερα, και δένεσαι περισσότερο. Κάνουν και αυτοί θυσίες για τον ίδιο λόγο και δένεσαι ακόμα περισσότερο..
Και μετά φεύγουν.. Και φεύγεις. Και πονάει πολύ.
Εκεί είμαι τώρα......
Αυτή τη στιγμή έχουμε χωριστεί σε μεταβατικές ομάδες με αυτούς που μένουμε περισσότερο. Μόνο για 10 μέρες. Και μέσα σε αυτές τις δέκα μέρες, εκτός απο τις διακονίες που έχουμε, θα χρειαστεί να μετακομίσουμε σε άλλο σπίτι. Και μετά έχουμε seminar week, και μετά πάω Λονδίνο!! Ναι! Πάω Λονδίνο! (Δεύτερη μετακόμιση για μένα) Κάτι για το οποίο είμαι αρκετά ενθουσιασμένος και πραγματικά περιμένω πως και πως...
Η Ελλάδα μου λείπει! Μου λείπουν οι άνθρωποι, μου λείπει η οικογένειά μου, μου λείπει η Εκκλησία, και μου λείπει και το φαγητό...
Αν κανείς σας βρεθεί στο Λονδίνο παρακαλώ για παραγγελία μερικών σουβλακίων!
Σας αγαπώ όλους!
Παύλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου